Een grauwe dag
Een grauwe dag. Een verlopen haven in een klein stadje in het noordoosten van het land.
Ons stukje land, dat sidderend mooi is en veelvuldig negatief in het nieuws.
Verlaten gebouwen met littekens van de tijd sieren de zwijgende waterkant, waar cafés en plaatsen van muziek en vrolijkheid in duistere stilte zijn gehuld.
Langs de waterkant rust een eenzame visser. Op een krukje. Starend over het water, de hengel in zijn hand.
In het water een boot, met een mast die krom staat tussen strakke touwen.
Ik hoor de echo van mijn vaders stem. Hij had ongetwijfeld geweten waar dit bootje was gemaakt, wat de geschiedenis was en, mogelijk zelfs, wie er op gevaren had.
De stilte verstomt als ik afdruk.
‘Klik!’ …
Beelden, bevroren in de tijd…
De Gans
Konden we dat maar eens de tijd stil zetten of terug draaien.
Wat zou men geleerder zijn.
Aum Shanthi
Ja….dat zou best wel eens kunnen…. Maar zou onze menselijke leerweg daardoor niet onderbroken worden?
Of men wordt meer geleerd
Het zou twee kanten kunnen hebben
Aum Shanthi
Ja precies. Het wordt er wel mooier op als je overal een leermoment uit kunt halen 🙂
En dat mee zou kunnen nemen.
Maar spijtig genoeg zijn dat zware lessen
Aum Shanthi