“Helaas blijft het de komende dagen wisselvallig” …
meldt mijn weerapp wat mopperig als ik de voorspellingen check. Ik kijk rond in mijn vannacht en vanmorgen kwistig beregende tuintje en vind die wisselvalligheid eigenlijk helemaal niet zo helaas. Alles groeit, bloeit en is schoon en fris en in de vijver zwemt opgewekt een salamander rond. In deze log mijn opgewektheid bij wisselvalligheid…
k kwam zojuist een Elfje tegen. Heel gewoon, hier in mijn tuin. Ze danste door het gras, voor even. Glanzend van haar voet tot kruin. Ze wiegde op een zuchtje wind. Van recht naar scheef en even schuin. Haar lokken wit, haar lijfje groen, haar wortels bleven aardebruin…
De Ganzentuin. Op het moment dat ik het begin van dit stukje schrijf, gieren de snoeischaren over onze heggen. Een deel van het onderhoud van onze tuin hebben we uitbesteed aan een bevriende hovenier, die vandaag al heel vroeg begonnen is. De heggen staan er inmiddels weer strak bij en we ontwerpen een plan om ons ‘bos’ een beetje uit te dunnen, zodat de gezonde bomen meer licht krijgen en
Mijn schoonmoeder was geen tuinier Opgegroeid in het harde boerenleven op het Groninger platteland had zij in haar jeugd al voor haar hele leven genoeg getuinierd. Hoewel ze deze mening tot het eind van haar leven was toegedaan, wist ze wel alle oplossingen voor problemen in onze tuin. Ze kende alle namen van planten en wist waar ze het beste op groeiden. En trof ik haar soms aan in een
