Nu het weer wat rustiger wordt in ons leven is er tijd om stil te staan. Om wat te doen met die ruimte die komt in ons hoofd. Verwerken van jaren lang door moeten gaan, geleefd worden en volhouden. Maar ook jaren waarin eigenlijk vooral prachtige dingen zijn gebeurd. Het leven moet je koesteren. Je hoeft het niet te begrijpen, maar laat de gebeurtenissen resoneren in wat je doet en grijp je kansen met beide handen aan. Ik heb er een liedje over geschreven. Lees en luister op de blog.
maart 4th, 2019
Lopen over water
Vandaag ga ik lopen over water. En loop ik naar je toe. Ik houd je vast, heel stevig. Want ooit, is er geen later… De Gans
Dit delen:
februari 27th, 2019
Auto van de weg gereden…
‘Auto van de weg gereden, bestuurder later overleden’
Klein berichtje in de krant. Gezien, gelezen, vast door velen.
De wereld draait zoals elke dag.
De zon komt open gaat weer onder.
(lees het hele stukje op de blog)
Dit delen:
augustus 25th, 2018
Een berichtje in de krant…
In de krant een klein berichtje ‘iemand is er heengegaan’ Slechts een enkel setje woorden over een leven dat is gedaan. Over veel verhalen mensen, liefde, leven, lijden … In de krant een klein berichtje ‘iemand is er heengegaan’ Maar met de liefde achter deze woorden is het echt nog niet gedaan … De Gans Mooi Leven, by De Gans vliegt ook op Facebook, gakt op Instagram en incidenteel verschijnt
Dit delen:
juli 11th, 2018
Omdat jij er niet meer bent …
Ik weet wel liefde sterft niet… Ik blijf die liefde voor jou voelen al ben jij er zelf niet. Maar de dagelijkse pijn van gefluisterd lieve woorden… Rollend uit gedachten vol liefde nog aan jou. Tonen slechts herinnering en voeden mijn verdriet. Ik kan niets meer met je delen… Al wat ik nu beleef. Al die prachtige momenten, maar jij bent er niet. Mijn gefluisterd woord van liefde, elke dag
Dit delen:
februari 15th, 2018
Zeswoordverhaal: “opruiming”
Zeswoordverhaal: “opruiming” Zeswoordverhaal, uitdaging van Marion Driessen met dit keer het thema: opruiming. Telkens weer een beetje afscheid nemen… De Gans Al ruim een jaar wonen wij in Mama’s huisje. Zo pas na haar dood was het troostvol om hier te zijn en haar aanwezigheid te voelen tussen al haar spulletjes. Maar nu, ruim een jaar verder, zijn wij er wel behoorlijk klaar mee. Er is zo veel gebeurd
