Gisteren schreef ik een pleidooi om vooral voorzichtig te blijven doen. En uiteraard voel ik dat nog steeds zo.
Maar telkens opnieuw vraag ik me deze maanden af, wat de beste keuzes hierin zijn. Opinies van alle zijden lezende slaat mijn twijfel verder toe. De zorg voor iedereen van wie ik houd, alsmede zelfbehoud, maken mij ontzettend angstig en onrustig. En tegelijk, als nuchtere noorderling, relativeer ik ook wel weer.
Want….de hele samenleving op slot gooien voor een virus is wel de meest ingrijpende maatregel ooit, buiten oorlogstijd. En ik begrijp de weerstand daartegen goed.
mei 9th, 2020
Verantwoordelijkheid
maart 2nd, 2020
Panta Rhei, Alles Stroomt
πάντα ῥεῖ,
Alles Stroomt
Ooit begon ik deze website als een weblog, waarop ik mijn pad naar herstel en onze ommezwaai in het leven omschreef. Waarbij ik de wereld wilde behoeden voor kortzichtigheid en onderlinge liefde en begrip wilde promoten. Dit samen met een aantal behoorlijk kritische noten en meningen over onze samenleving. Maar, zoals de uitdrukking Panta Rhei al aangeeft, alles is aan verandering onderhevig.
Dit delen:
oktober 29th, 2019
Er is niets mis met mij
Ik vind dat er nogal wat mis is in de wereld. Ondanks dat ik redelijk afstand weet te houden tot de economanie van tegenwoordig, moet ik soms toch wel mijn opwachting maken. En dat bevalt me lang niet altijd… In deze log een kritische noot die ik weer eens moet kraken…
Dit delen:
juni 15th, 2019
Ik heb het toch gezegd…
Ik heb het toch gezegd… Al die regeltjes en veranderingen met als basis economische waarde en bezuinigingen. Vele jaren geleden plaatste ik al grote kanttekeningen bij politieke besluiten die genomen werden. En uit alle berichtgevingen van de laatste jaren moet ik het toch zeggen: ik heb het toch gezegd… Ik stel voor dat we terug aan tafel gaan en onze samenleving samen inrichten. Met elkaar. Dan komen we pas verder.
Dit delen:
april 30th, 2019
Welke kunst gaan we herbouwen?
Welke kunst gaan we herbouwen?
Mijn gedachten over de actiebereidheid tot herstel van een kathedraal versus onze eigen natuur… Om jullie even wakker te schudden. Lees alles op de blog.
Dit delen:
januari 17th, 2019
Bomen: kappen met kappen nu!
Kappen! Mijn leven lang heb ik, met enkele afwisselingen in een stad, altijd buiten gewoond. Lekker in dorpjes of op het platteland, tussen de natuur en de dieren. Inmiddels zijn we neergestreken in een buitengebied in de provincie Groningen. Al die jaren ‘buiten’, heb ik kettingzagen gehoord. Al die jaren heb ik het geluid van vallende bomen gehoord die onder krakend protest sneuvelden en zielloos met hun kruin de aarde raakten. Gekapt
