Als wij haar samen zagen
dan waren wij nabij.
Of elk aan aan een kant
der aarde, of land, of dichterbij.
En telkens als ik haar nu zie
denk ik aan jou, aan wij.
Dan voel je toch een beetje
heel vlakbij bij mij.
(Lees het hele gedichtje op de blog)
De mijne
kan ik niet meer knuffelen,
of zeggen
‘k heb je lief.
Maar ik stuur
een kus naar boven.
Want mijn vader …
houd ik lief …
De Gans
Als ik je hoe voorzichtig ook echt heel zachtjes, vastpak … Dan beschadig ik je vleugels. Als ik je vast zou blijven houden dan maak ik je kapot. Dus laat ik je vliegen en je eigen leven leven op je eigen vleugels… Laat ik je gaan en ook weer komen. Laat ik je van mijn bloemen drinken zet ik water voor je klaar. Mag je mijn ziel beroeren met telkens
Zeswoordverhaal: “slaap” Zeswoordverhaal, uitdaging van Marion Driessen met deze week het thema: slaap Manestraal streelt wang van slapend kind. De Gans Slaap Het was niet de foto van Marion die mij deze zin deed schrijven, maar eigenlijk het ’s avonds nog even kijken bij mijn eigen kind. Als de gordijnen niet helemaal gesloten zijn sluipt het zachte nachtlicht tussen de spleetjes in de stof door en beroert teder zijn wangen. Het is
