Als wij haar samen zagen
dan waren wij nabij.
Of elk aan aan een kant
der aarde, of land, of dichterbij.
En telkens als ik haar nu zie
denk ik aan jou, aan wij.
Dan voel je toch een beetje
heel vlakbij bij mij.
(Lees het hele gedichtje op de blog)
Het afscheid van een dier doet pijn. Zeker als je iemand bent die, zoals ik, een intense band aan kan gaan met dieren en met katten in het bijzonder. Als mijn kat dan overlijdt, dan doet dat afscheid ontzettend veel pijn. Rouw is dan gewoon Rauw. Maar de dierbare en liefdevolle herinnering blijft voor altijd bij mij.
Vanavond is heel zachtjes, mijn lief poezenkind ingeslapen. Vanuit mijn armen recht naar boven. Over de Regenboogbrug. Waar hij nu vast vrolijk zal dansen. Met al die wollige schattigheid die al eerder in zijn leven was. En in het mijne. Dankbaar dat jij mijn poezenkind mocht zijn. Marije De Gans
Vandaag ga ik lopen over water. En loop ik naar je toe. Ik houd je vast, heel stevig. Want ooit, is er geen later… De Gans
In de krant een klein berichtje ‘iemand is er heengegaan’ Slechts een enkel setje woorden over een leven dat is gedaan. Over veel verhalen mensen, liefde, leven, lijden … In de krant een klein berichtje ‘iemand is er heengegaan’ Maar met de liefde achter deze woorden is het echt nog niet gedaan … De Gans Mooi Leven, by De Gans vliegt ook op Facebook, gakt op Instagram en incidenteel verschijnt
Ik weet wel liefde sterft niet… Ik blijf die liefde voor jou voelen al ben jij er zelf niet. Maar de dagelijkse pijn van gefluisterd lieve woorden… Rollend uit gedachten vol liefde nog aan jou. Tonen slechts herinnering en voeden mijn verdriet. Ik kan niets meer met je delen… Al wat ik nu beleef. Al die prachtige momenten, maar jij bent er niet. Mijn gefluisterd woord van liefde, elke dag
