Jij bent boos.
Zó boos ben jij!
Ik zie je tranen,
maar kus ze weg.
Eigenlijk mag dat niet.
Mag niet van jou.
Want jij bent boos.
Boos op mij.
Want ik kan niet meer.
Ik kan niet alles
wat een normale mama kan.
En dat doet pijn.
Dat doet míj pijn.
En maakt jou boos!
Maar ik hou van jou.
Ook als je boos bent.
Dan zie ik je tranen.
Net zo veel bij jou als
op die wangen van mij.
Mijne van liefde,
en van verdriet.
Om wat niet meer kan.
Wat nooit meer mogelijk is.
De jouwe van wanhoop
En van woede.
Je bent zo boos!
Op mij en op mijn lijf.
Op het lichaam dat jou heeft gebaard.
Jou heeft laten groeien.
Tot jouw mooie jou.
Tot het niet meer kon.
En het plotsklaps opgaf.
Ik hou van jou.
Dat kan ik wel.
En dat is toch
waar het om draait.
Dus ik pak je vast.
Vermeng jouw tranen
met de mijne.
En kus ze dan
heel zachtjes weg.
En verzacht ze met mijn liefde.
Mijn zoon…
De Gans
Picture in header by Mystic Art Design, Deutschland @Pixabay
Picture of the drop found @Pixabay
Alle gedichtjes via deze pagina zijn ©by, De Gans. Als je iets wilt delen op social media graag gebruik maken van de link of de social media pagina’s waarop De Gans gakt.
Om op andere wijze te delen of gebruik te maken van mijn schrijfsels graag even contact op nemen via het contactformulier. Voor verdere informatie verwijs ik je graag naar mijn disclaimer.
