Het resoneert met mij
Wat een rare zin is dat hè. Dat komt omdat ik hem direct heb vertaald uit het Engels, alwaar hij een heel stuk beter klinkt: ‘it resonates with me’.
Mooie uitdrukking
Ik vind het zo’n mooie uitdrukking. En er is, in deze thuiszitsituatie zo veel wat binnen in mij resoneert met de wereld om mij heen.
Ondanks verre afstanden onderling, voel ik de mensen van wie ik houd heel nabij. En ik voel de wereld nabij. Maar bovenal zindert de schorre roep van de natuur om meer aandacht, en minder mensen.
Dat laatste vind ik een lastig ding. Eigenlijk heeft de wereld broodnodig minder mensen nodig, en biedt daarvoor, zoals altijd, haar oplossingen. Maar regelmatig druist een oplossing van de natuur wel weer in tegen de overlevingsmodus van al wat leeft en wie iets overkomt. Het hoofd buigen en sterven is de natuur ook niet gewoon. En uiteraard ons mensen ook niet, want ook wij zijn natuur. En zo is COVID-19 niet alleen een gevecht dat zich op talrijke ziekenhuisafdelingen afspeelt, maar is het feitelijk ook doodgewoon een beweging van onze natuur in leven. Vanuit welk oogpunt we het ook maar bekijken.
Zitten en mediteren
In onze tuin zit ik ’s avonds graag een poosje te mediteren. Overigens zonder de hoogvliegerige new-age-noten die er tegenwoordig vaak omheen gehangen worden. Het is voor mij een doodgewoon, dagelijks gebeuren. Ik zit op een bankje. Of een stoel. Soms sta ik. Ogen open, of dicht, alles kan. Voor mij is er in meditatie geen goed of fout. Ik adem en verbind mij met al wat mij omringt. Geritsel in de struiken. Zingende vogels. Een zuchtje wind wat mijn haren over mijn wangen streelt als een vlinderzachte kus. Ik voel.
Ik hoor de natuur fluisteren: het komt wel goed. Wacht maar. Kalm maar.
Al is dat ‘goed’ in sommige opzichten niet wat wij mensen als ‘goed’ interpreteren.
Stilte
Op die momenten dat ik zit in de stilte van de wereld dan resoneert de natuur, sterker nog, het universum in mij. Geluiden en strelingen omhullen mij, verbinden zich met mij, worden één met mij. Maar vooral ook de intense ruimte in de stilte om de wereld heen. Stilte is voor mij niet de afwezigheid van geluid. Stilte is voor mij een vorm van leegte, van onbewustzijn en van ruimtelijkheid waarin alles kan gebeuren. Ik ervaar stilte als verwachting, een ruimte vol van kansen en mogelijkheden.
Wij mensenkinderen maken deel uit van een groter geheel, dat ten alle tijden sterker is dan wij. Het is aan ons om onze bescheidenheid te voelen en zaken te veranderen in ons één zijn met onze omgeving. Met alles wat ons draagt en wat ons omringt.
Bescheidenheid. Een pas op de plaats. Zingeving. Bewustwording.
De Gans
! Lieve mensen, pas op elkaar, wees zuinig op jezelf en blijf gezond: #blijfthuis als dat kan !
& 
Ik vind het een prachtige zin, Marije! Het doet me aan de meditaties tijdens yoga denken. De docente zei dan: “Laat het fluisteren van binnen.” Dat is nog een hele kunst, hoor.
Lieve groet ♥
En het gefluister ook mogen, en kunnen, horen ♥♥♥
Ik hou van de stilte…
Ik ook
De stilte tot je laten komen. Gelijk in welke houding dat is voelen dat er een eenheid met de aarde de natuur is.
Zo wil ik even jouw tekst beschrijven. En hopen dat heel wat er meer begrip gaat voor krijgen.
Aum Shanthi
Dat hoop ik ook Bruno. Dank je wel 🙂
Aum Shanthi
is het daarom dat ik zo van stilte houd
het zo beschrijven als jij kan ik niet
maar nu ik het lees , zeg ik
ja dat is het
blijf gezond
lieve groet , Karel
Wat fijn om dat zo elk aan een kant van het land te kunnen delen Karel. Dank je wel en blijf gezond. Lieve groet,
De aarde gebied ons nederig te zijn t.o. haar. En daar kan ik haar geen ongelijk in geven. Het kon zo niet verder. Hopelijk heeft iedereen dat goed begrepen. Lieve groet
Ik hoop het ook Lieve groet xx
GebieDT, o jee wat een fout…
Ik was er al van overtuigd dat het een typefoutje was 😀 De eerste waar ik je in al die jaren op betrap! Lieve groet, xx