Op ons plekje schijnt de maan door de bomen
Soms groot, rond en vol, soms een klein schilletje, en soms schijnt ze even helemaal niet.
Verleden week zinderde mijn lijf van binnen. De volle maan schitterde in al haar volheid door de luxaflex op ons bed. Met zachte, zilveren vingers rustig mijn wangen strelend terwijl ik sliep.
In tegenstelling tot wat er vaak beweert wordt, slaap ik prima met volle maan. De grote ronde verschijning tussen de toppen van de bomen sust mij met een zilver licht in slaap. Alsof zij waakt wanneer ik uitrust. En dat rusten was wel nodig.
Bruisend, maar moe
Overdag bruiste ik met tussenpozen van inspiratie, zoals, toeval of niet, wel vaker bij volle maan. En tegelijk overviel mij een enorme vermoeidheid, die al een paar weken af en aan door mijn lichaam dendert. Gisteren ontdekte ik waarom: een grote rode plek ontsierde mijn been. En door ervaring weet ik dan meteen hoe laat het is.
Ik ben een buitenmens. Dientengevolge mag ik in de zomer regelmatig teken plukken. Deet, met of zonder Deet, eucalyptus, citrus of citroengrasolie of een uitgekiend mengsel van dat al, stevige tuinlaarzen, lange broeken in dikke kousen ten spijt, ze weten mij toch wel te vinden. Zich gretig vastbijtend in mijn huid, niet van plan om snel weer los te laten.
Kleine rotbeesten
In de auto, in mijn tas, op de badkamers; overal liggen tangen en ander tekenverwijdergereedschap. Mijn Lief en ik checken onszelf en zoonlief in lente en zomer elke avond grondig voor het slapen gaan, elk minuscuul vlekje aan minutieus onderzoek onderwerpend. Want ze zijn klein hoor, die rotbeesten.
En nóg mag ik weer een paar weken aan de antibi. Helaas.
Wat ik verder nog aan voorzorgsmaatregelen kan verzinnen weet ik niet. Niet naar buiten gaan en de natuur links laten liggen is in mijn hele zielswezen absoluut geen optie.
Misschien toch maar met stevige laarzen en kousen aan blijven lopen als het buiten 40 graden is. Het valt te proberen. Zal er leuk uitzien met heel het land op apegapen van de hitte.
Alles komt en gaat
Intussen vertelt de maan mij dat alles een rondgang is. Een cyclus. Aan alles komt een eind en dat eind geeft tevens een nieuw begin. Zelfs in het duister schijnt nog licht. Ik heb vaker met dit bijltje gehakt. Dit is bepaald niet ons eerste bezoek van het monster Lyme. En het zal ook vast niet de laatste zijn.
Even rustig aan doen, net zoals de maan afnemend is. En als zij weer vol is, dan ben ik dat ook.
Oh ja
Overigens: ik ben zelf meer dan uitstekend in staat tot het verzinnen van talloze doemscenario’s en horrorverhalen. Dat scheelt, dan hoeven jullie die niet meer te plaatsen.
Zo krabbel ik optimistisch gestemd het weekend in.
De Gans
O nee. Die teken zetten toch wat te bakken! Hopelijk behoedt de antibiotica je voor erger.
Dank je wel. Komt goed hoor. We hebben vaker met dit bijltje gehakt…
Hey Marije rotbeesjes gelukkig nog geen last van ze vinden mij vast niet lekker veel sterkte er mee en toch maar doorgaan en genieten in de tuin een lieve groet Kerst
Ja echt rotbeesten. Ze vinden mij heel lekker Vandaag genoten van de herfstkleuren buiten. Dank je wel en lieve groet,
Kleine beestjes die hardnekkig de gezondheid kunnen verstoren.
Verzorg je en hou je lichaam goed in de gaten.
Aum Shanthi
Dat doe ik, dankjewel Bruno. Goed weekend!
Ik vind de nachten met volle maan ook fijn
Ja magisch…
Een tekenbeet, dat is minder. Succes met de kuur!
Ja, en niet voor het eerst. Rotbeesten… Dank je!
Bijt je er door met al je kracht
Dat komt goed hoor, dankjewel
Bah wat naar Marije. Die rotbeesten inderdaad. Verzorg je goed en rust maar goed uit. Lieve groet X
Dat zal ik doen, dank je wel <3 Lieve groet, x
Om tekenbeten te voorkomen; washandje, alcoholazijn erop, over je benen wrijven ermee en laten drogen.
Zijn inderdaad rotbeesten.
Ga ik proberen! Dank je voor de tip 🙂