Over midwinterstilte en tijdeloosheid
Deze dagen komen mij vaak voor als een soort vacuüm tussen de decemberdrukte en de aanvang van het nieuwe jaar. Alsof de aarde daadwerkelijk even tot stilstand is gekomen, als een bal op zijn hoogtepunt in de lucht na een flinke worp. Het begrip tijd vervaagt en verwordt tot tijdeloosheid.
Lees het hele artikel op de blog…
Verfachtige Decemberpracht
Grauw grijnzen
de wolken
hun grimmige lach
over de nacht.
Maar de zon
verbreekt zorgeloos
de zwaarheid
met zoete zachte kleuren.
De nacht grient,
griezelt en vervliegt.
(het hele gedicht vind je op de blog … )
Kaartige weken …
Dat fenomeen der kerstkaarten… Elk jaar krijgen we ze nog en elk jaar verstuur ik ze weer. En dat blijf ik ook doen. En in weken als deze heb ik het er maar druk mee.
Waarom kies ik hiervoor? Waarom niet digitaal? Op de blog schrijf ik erover…
I made a video to give you some inspiration for the december holiday period. It can be watched on the blog. Hope you’ll enjoy it!
Soms sta ik
op de dijk en kijk.
Terwijl de
pas geboren zon
mijn wang beroert
en ’t landschap
mijn gedachten voert…..
……..
Een kleine ochtendrijm…
Het hele gedichtje vind je op de blog.
Grumblerumble… Ik vind onze wereld een mopperwereld worden. Krijgen we te lange tenen van onze welvaart? Je leest in deze log mijn visie.
