Op ons plekje schijnt de maan door de bomen
Soms groot, rond en vol, soms een klein schilletje, en soms schijnt ze even helemaal niet.
Verleden week zinderde mijn lijf van binnen. De volle maan schitterde in al haar volheid door de luxaflex op ons bed. Met zachte, zilveren vingers rustig mijn wangen strelend terwijl ik sliep.
In tegenstelling tot wat er vaak beweert wordt, slaap ik prima met volle maan. De grote ronde verschijning tussen de toppen van de bomen sust mij met een zilver licht in slaap. Alsof zij waakt wanneer ik uitrust. En dat rusten was hard nodig.
november 15th, 2019
De maan: stralen in het donker
november 14th, 2019
Snail mail
It’s just a snail.
And I find him
beautiful.
Slow, slower slowly.
In its show
filled with
gracefulness.
Just a snail.
A friendly one.
Accepting life.
Just being.
Kind and smoothy.
And that
my dear,
Is called real beauty.
De Gans
Dit delen:
november 11th, 2019
Als een steen in het water
Als een steen in het water… Rusten als een steen in het water, is ons mensen behoorlijk vreemd. In onze wereld zijn we op dit moment overtuigd van het bewegen. We zijn gedreven door actie, door vooruitgang. We voelen ons verplicht om snel in te spelen op gebeurtenissen en pro-actief bezig te zijn. Kreten als ‘stilstand is achteruitgang’ of ‘rust roest’ doordrenken ons met gevoelens van tekortschieten zodra we even
Dit delen:
november 8th, 2019
Burn-out: de zwakte van onze maatschappij
Bij burn-out wordt er altijd naar de persoon in kwestie gewezen. Vanaf dat je burn-out bent moet je dikwijls een heleboel. Meer nee zeggen, je grenzen stellen en vooral ook snel herstellen graag. Ondanks de vele strategieën en trajecten die we ter beschikking hebben, komt een burn-out nog altijd erg vaak voor. Wat zou een echte oplossing zijn? Waar moeten we dan eigenlijk wel aan gaan werken? Ik heb hier mijn ideeën over. Je leest ze op de blog.
Dit delen:
november 7th, 2019
Stemmen van weleer…
Stil…
Ik hoor ze
Voel ze
Merk ze…
Die stemmen
van weleer.
Geschiedenis
Ooit begraven.
Opgegraven.
Maar nog
altijd
tintelt
de lucht.
Verleden
en heden
raken elkaar
Verstrengelen
hun vingers
in het nu.
De Gans
Dit delen:
oktober 30th, 2019
We lijden aan een Mondiale Massapsychose
De economie vind ik economanie.
Bestuurders besmet met efficiencyhysterie.
Een minderheid lijdt aan grote neurose
Ik had de wereld zelf toch anders gekozen.
Onze huidige welvaartsdrift
Zorgt voor ongelijkheid en gekift. I
k ga op afstand rustig verpozen
Ver van deze mondiale massapsychose.
– De Gans –
