Op ons plekje is het een kwestie van Slow Living. Omdat mijn hoofd het anders zelden bijhoudt, maar ook omdat het meer onze natuur is. Die gekke wereld op de achtergrond, waar ik jarenlang in heb geprobeerd mee te draven houd ik op afstand. Een wereld die veel sneller was dan ik. De natuur houdt mij mijn spiegel voor en ik ga daar in mee. Ik leef met een slakkengangetje en dat gangetje dat doet mij goed.
april 1st, 2019
The road to April
Overal om ons heen ontluikt de lente. De warme, donkere kleuren van de afgelopen maanden worden beetje bij beetje voorzichtig weggestreeld door frisse lentetinten. Tussen de bomen in de verte veert het voorjaar op in een groene belofte van zachtheid.
Dit delen:
februari 11th, 2019
1979
Sneeuwherinneringen…1979
Met zijn vieren reden we in een knalgele Renault4 vanuit het Drentse Ruinerwold naar de uitgestrekte veenkoloniën van Groningen. Met als doel het vinden van een huis. Ik was nog geen 8, mijn kleine broertje nog maar 4. En het was winter. Het was heel erg winter. Herinneringen van De Gans aan 1979…
Dit delen:
september 8th, 2017
Verð Mín, wees de mijne
Een andere invulling van mijn muziekmomenten. Afgelopen jaar deelde ik regelmatig op vrijdag een muzikaal moment. Ik ben van plan dit te blijven doen, maar ik wil het vanaf nu meer om de muziek laten gaan omdat ik al die achtergrondinformatie niet altijd van belang vind. Ik deel vanaf nu vooral dat wat ik mooi vind en misschien vertel ik mijn gedachten erbij of een kleine wetenswaardigheid. Een tijdje geleden
Dit delen:
augustus 7th, 2017
Summerquotes: jou zijn kan alleen maar jij zijn
Jij bent pas perfect als je helemaal jezelf kunt zijn. Want jou zijn? Dat kan jij alleen, en alleen maar jij… En hier heb ik eigenlijk niets aan toe te voegen. Jij bent immers de enige die jij kan zijn? Wees daar dan ook de beste in. En zelfs als je vindt dat je dat niet bent, dan ben je het nog steeds. Want jou zijn, dat kan alleen
Dit delen:
juni 2nd, 2017
Als ik maar niet gezien word…. Jongetje met bal
Plat op zijn buik kruipt de jongen over de garages… op zoek naar zijn bal. Stiekem. Slechts onzichtbaar voor zijn vriend, die met een biobak als opstap beneden op hem wacht. Misschien onzichtbaar in zijn gedachten, omdat ik denk dat hij iets doet dat niet mag. Centimeter voor centimeter komt hij vooruit, op weg naar het gezochte object. Een voetbal. Hij is er. Hij pakt hem. Op zijn buik gaat
